Artykuł przygotował: Codenga 01.07.2022

Notacja programistyczna to sposób w jaki zapisujemy elementy kodu. Sposób w jaki nazywamy zmienne, funkcje, klasy itp.

Nazwę każdego z tych elementów można przecież zapisać na wiele sposobów. Możesz w nazwie zmiennej użyć małych liter albo dużych liter. Możesz poszczególne słowa w nazwie oddzielić podkreśleniami albo w ogóle ich nie oddzielać. Najważniejsza jest konsekwencja - jeśli przyjmiesz jakiś sposób nazywania elementów w kodzie to stosuj go wszędzie.

Popatrzmy więc teraz na kilka popularnych notacji.

camelCase

Ta notacja wizualnie przypomina garb wielbłąda (stąd bierze się jej nazwa). Wszystkie słowa, z wyjątkiem pierwszego, zaczynają się od wielkiej litery. Nie ma też nigdzie spacji. Przykłady:

accountList
firstNumber
itemsCounter
configureTestingModule

Ta bardzo popularna notacja używana jest w niezliczonych projektach oraz językach programowania.

PascalCase

Ta konwencja różni się od camelCase jednym szczegółem - wszystkie słowa zaczynają się od dużej litery. Oto kilka przykładów:

AppComponent
ShoppingCartComponent
AppRoutingModule

To także bardzo popularna notacja. Dość często się jej używa np. do zapisywania nazw klas.

snake_case

Ten sposób zapisu ma przypominać węża choć do tego trzeba trochę wyobraźni. W każdym razie mamy słowa z małych liter oddzielone za pomocą dolnego podkreślenia. Popatrzmy na przykłady:

my_var
get_random_number
create_account_list

Ta notacja jest dość często używana w bardzo popularnym języku Python. Istnieją różne odmiany tej notacji. Na przykład nazwy stałych w języku PHP albo Java często się zapisuje tak:

EVN_NAME
TAX_VALUE

Różnica oczywiście polega na tym, że używamy wielkich liter zamiast małych.

kebab-case

To też jakaś odmiana snake_case. Długo można by się zastanawiać nad tym, skąd się wzięła nazwa tej notacji ale to nie ma większego znaczenia. Lepiej popatrzmy na przykłady:

text-decoration
get-user-info
article-list

Zamiast dolnego podkreślenia mamy po prostu zwykłą kreskę. Ten sposób zapisu używany jest m.in w adresach URL oraz we właściwościach CSS.

Notacja węgierska

Ta notacja ma raczej znaczenie historyczne choć w pewnych środowiskach jest wciąż używana. Specyfika notacji węgierskiej polega na tym, że w nazwie podajemy typ danych jaki będzie przechowywany w zmiennej. Najlepiej od razu przejść do przykładu:

strUserName

Tutaj słowo str sugeruje, że zmienna będzie przechowywać dane typu string. Kolejny przykład:

iAge

Tu z kolei litera i sugeruje, że zmienna przechowuje wartości typu integer czyli liczby całkowite. Jak widzisz w tej notacji zawsze na początku podajemy typ danych a potem konkretną nazwę zmiennej. Szczerze mówiąc ten sposób zapisu jest obecnie już rzadko stosowany. Potraktuj to więc bardziej jako ciekawostkę.

Która notacja jest lepsza?

Żadna! Albo inaczej - każda jest tak samo dobra jak pozostałe. Istnieją badania, które sugerują lepszą czytelność pewnych notacji. Z tym, że w praktyce nie ma to większego znaczenia a wybór konkretnej notacji jest głównie kwestią preferencji. Najważniejsza jest tu konsekwencja w nazywaniu elementów.

Jeśli piszesz kod dla siebie to wybierze taką notację, która ci najbardziej odpowiada. A jeśli dołączysz do zespołu to i tak musisz się dostosować do narzuconych standardów. I to cała filozofia jeśli chodzi o korzystanie z różnych notacji programistycznych.